https://www.ministrando.org/sitemap.xml.gz

curriculum vitae Juliaan van Acker  

Emeritus professor Radboud University Nijmegen (The Netherlands)

Born August 19, 1940 Bruges (Belgium)

Ph. D., Psychological and Pedagogical Sciences, Ghent, State University 

1963-1966: Development-Aid Worker, République Démocratique du Congo

1967-1969: Assistant, Free University Brussels, Department of Developmental Psychology

1968-1975: Civil Servant, Ministry of Justice, Brussels 

1973-1975: Director of the State Clinic and Re-education Institution, Bruges ( a youth prison for adolescent girls, now located in Beernem)

1975-1977:  Researcher, Free University Amsterdam, Adolescent Therapist at the 'Pedologisch Instituut

1977-1980: Director 'Orthopedagogisch Instituut Otto Gerhard Heldring', Zetten (a Dutch treatment center for severely conduct disordered adolescents)

1980-2001: Professor of Orthopedagogical Sciences, University of Nijmegen, The Netherlands; Head of the "Family Project"( a project for intensive family treatment for severely conduct disordered and delinquent children and adolescents) 

2011-2012: head of a project for violent and recidivistic offenders (15 - 23 years)

2001-... : private practice (parenting advice, training school teachers in creating safe schools, training teams of youth workers and consulting on juvenile delinquency prevention and treatment; projects in Rotterdam, Antwerpen, Gent, Curaçao and Bonaire, Liège, etc… ). Till dead do us part!

Zie meer op mijn autobiografisch essay (2023): SLOTSOM

Mijn meest recente essay (juli 2023): Theologie is een wetenschap

Een oud-student herinnert zich mij nog: Hoe laat je ze stralen en deze oud-student ook.

Meest recente teksten over mijn visie: De 21ste eeuw en Kanttekeningen

Een persoonlijke ontboezeming:

Op de universiteit heb ik mij nooit gelukkig gevoeld. In de faculteit Sociale Wetenschappen zaten te veel mensen die op dezelfde universiteit student waren geweest, junior-medewerker, medewerker, hoofdmedewerker en sommigen werden hoogleraar. Toen ze op pensioen gingen zaten ze al 45 jaar tussen dezelfde muren, zonder ooit enige verantwoordelijkheid in de samenleving te hebben gedragen. Hun leven bestond uit ingebeelde belangrijkheid en geduw en getrek om eigen voordelen binnen te slepen. Als er iets te verdelen viel, graaiden zij het voor mijn  neus weg, want zelf ben ik niet zo’n graaier.

Gelukkig had ik mijn klinische praktijk voor opvoedingshulp en behandeling van ernstige gedragsstoornissen. De studenten konden het erg appreciëren dat ik in mijn colleges kon vertellen over mijn ervaringen, over hoe het echt aan toe ging in gezinnen, vaak uit de laagste sociale klasse, en hoe jongeren die zware delicten hadden gepleegd toch goed behandeld konden worden. Samen met mijn (tijdelijk aangestelde) medewerkers en enthousiaste stagiaires heb ik gedurende 21 jaar meer dan tweeduizend gezinnen goed kunnen helpen, zoals uit evaluatie-onderzoek bleek.

Helaas kwam ik op een moment waar ik over onvoldoende middelen beschikte om de kwaliteit van mijn klinisch werk en mijn wetenschappelijk onderzoek te waarborgen. Vandaar dat ik al op 61-jarige leeftijd op emeritaat ging. Daarna begon ik onmiddellijk met eigen projecten. Toen ik 70 was voelde ik mij op het toppunt van mijn inzicht en therapeutisch kunnen. Jammer dat ik de studenten mijn klinische ervaring van 40 jaar en meer niet meer kon doorgeven. Had ik in de universiteit mijn eigen academisch orthopedagogisch centrum kunnen oprichten dan zou ik nu nog steeds, als 83-jarige, daar werkzaam zijn.

[ Meer hierover in mijn autobiografisch essay „Slotsom”. Een groot probleem was dat ik als hoogleraar de eindverantwoordelijke was voor de afdeling orthopedagogiek en voor de kwaliteit van het onderwijs, maar dat ik niet de noodzakelijke maatregelen kon nemen om daar het beste van te maken. Ik kon bijvoorbeeld niet zelf het onderwijsprogramma bepalen, want daar was een onderwijscommissie voor. De studenten werden opgescheept met cursussen methodologie en statistiek die volkomen nutteloos waren voor de uitoefening van hun beroep later en dat ging ten koste van de klinische vakken. In 21 jaar kon ik dit niet veranderen en ik bleef wel de eindverantwoordelijke. Ik kon geen kant uit. Enorm frustrerend. Nu zou ik van pedogiek weer een geesteswetenschap maken met veel filosofie.]

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

Al mijn bijdragen op de Nederlandse conservatieve website ThePostOnline 2017-2022: link 

Mijn artikels op academia.edu: link

Maatschappijvisie

Filosofisch blog 

Een tekst uit mijn blog (2023):

 Terug natuurmens

Al te zeer ben ik mij ervan bewust dat het een radicale gedachte is de natuur, de landschappen, de fauna en de flora zo volledig mogelijk te herstellen en zorgvuldig te beheren. Zoals het ooit gegeven was in de Schepping. Zodat we zelfs in de westerse, quasi volledig geìndustrialiseerde wereld, terugkeren naar wat ooit zo ongeschonden mooi was.

Bij deze gedachte speelt ook mijn ervaring in Congo, waar ik in het diepe binnenland verbleef, ver van de steden. Daar was geen elektriciteit, geen radio, geen tv, een enkel apparaat. Ik kwam in gehuchten, nganda’s, dat zijn paaldorpen langs de rivieren, waar men nog leefde zoals duizend of tienduizend jaar geleden. Bij de dansen werden eeuwenoude liederen gezongen. Overgeleverde verhalen van hun verre voorouders. Het gestamp van de voeten op de grond, samen met het geroffel op de tamtam, gaf een aangrijpend en hypnotiserend ritme. Toen de nacht bijna voorbij was, hoorde ik vanuit mijn hut een zwarte man die op een prauw midden de Tshuapa-rivier een lied zong. Daarbij riep bij ’Oleko’, dat wil zeggen ’Ben je daar?’. Hij riep de zon aan die straks zou opkomen. Dat gezang in de nacht was een ongelooflijk mooie en betoverende ervaring.

Ook heb ik ooit een dans gezien waarin een lange rij vrouwen, geleid door een met witte kalk beschilderd meisje, langzaam voortbewoog op het ritme van de trommels. Dit was pure magie. Toen Boende door de Simba’s werd omsingeld, stak een meisje met een kleine groep in een prauw de rivier over en ze gingen in een rij zingend door het dorp. De soldaten die Boende moesten verdedigen schoten in paniek hun geweren leeg in de grond en vluchtten weg. De rebellen konden zonder slag of stoot Boende bezetten. Meerdere malen heb ik in Congo de ervaring gehad van dergelijke magische gebeurtenissen die de aanwezigen als het ware betoverden. DIt is de ervaring dat er machten zijn die buiten onze controle vallen.

De zwarten in Afrika hebben tot vóór de kolonisatie de Schepping bewaard zoals het ooit aan de mensheid werd gegeven. Vanaf de kolonisatie en daarna werd het Westen nagebootst en werden en worden kolossale vernielingen aangericht. Slechts een kleine groep profiteert van de winsten die worden gemaakt. 

Het grote verschil tussen de zwarten in het regenwoud en de westerse beschaving ligt in het joods-christelijk fundament. Magische machten staan volgens de bijbel onder de macht van de ene God. Die God betovert ons niet, maar nodigt ons uit op Hem te gelijken door zijn geboden te volgen. Al die geboden kunnen worden samengevat in het gebod zijn naaste lief te hebben als zichzelf. Door de liefde worden we de gelijken van de ene God die liefde is.

De westerse beschaving is helaas geëvolueerd naar een beschaving zonder God. De magie krijgt hierdoor opnieuw vrij spel. De westerse mens is nu betoverd geraakt door machten die buiten zijn controle vallen. Wij zijn door de alomvattende technologie en artificiële intelligentie het contact met de natuur verloren. Door de betovering van de media zijn we de overlevering en de openheid voor de Openbaring van een hogere macht kwijt aan het raken. De oude liederen worden niet meer gezongen. Er worden geen verhalen van vroeger meer verteld. We zijn de slaaf geworden van de techniek, van hypes en van kunstmatige entertainment zonder diepgang. 

Willen we ons bevrijden van deze slavernij, dan moeten we terugkeren naar het gewone, natuurlijke leven en daarbij proberen op de grote God van liefde te gelijken.

Deze tekst wordt verder bewerkt en uitgebreid op een aparte webpagina: LINK

§§§§§§§§§

Ik schrijf voor een al of niet nabije toekomst, daarom krijg ik nog weinig weerklank. Toch is er hoop: (Habakuk, 2) "Toen antwoordde de Heer mij: Schrijf op wat Ik je zal laten zien. Schrijf het duidelijk op een schrijfplank, zodat de mensen het gemakkelijk kunnen lezen als ze voorbij lopen. Wat Ik je zal laten zien, gaat nog niet gelijk gebeuren. Maar uiteindelijk zal Ik het doen! Als het lang duurt, blijf dan verwachten dat Ik het zal doen, want het staat vast dat Ik zal komen".

Verantwoording: Er worden in onze tijd duizenden miljarden besteed aan bewapening en aan ruimtevaart, terwijl honderden miljoenen kinderen geen of slecht onderwijs kunnen volgen zodat zij hun talenten niet kunnen ontplooien. Er wordt ook ontzettend onverantwoord omgegaan met onze planeet, waardoor de nieuwe generaties het erg moeilijk zullen hebben. Dit alles vereist een andere manier van denken en leven. Ik zoek in deze website hier een antwoord op.

Het zou zo mooi kunnen zijn.

Een nieuwe geest waarin de bijbelse ethiek de gehele mensheid inspireert zou het mogelijk maken dat alle mensen in menswaardige omstandigheden kunnen leven, dat alle kinderen naar uitstekende scholen kunnen gaan zodat elk kind haar of zijn specifieke talenten kan ontplooien, dat er een voor iedereen toegankelijke ziekenzorg is van hoge kwaliteit, dat er voldoende werkgelegenheid is, dat de welvaart eerlijk wordt verdeeld en dat de mensen in veiligheid kunnen leven. Dit is mogelijk, ook bij rampzalige ontwikkelingen. Als we volgens deze ethiek solidair zijn met elkaar, dan is het leven altijd de moeite waard, ook in de meest barre omstandigheden. En misschien nog het meest in die omstandigheden omdat het zich opofferen voor anderen de meest verheven menselijke ervaring is. We moeten simpelweg ’om elkaar geven’, dan kunnen we de gehele wereld aan.

Waarom zetten politici en wereldleiders niet alles op alles om dit mogelijk te maken? Waarom slaan landen met een lange christelijke historie, - katholieke, protestantse en orthodoxe landen -, niet de handen in elkaar om een voorbeeld te zijn voor de gehele wereld? Waarop wachten we om een Europese Confederatie te vormen van soevereine landen, met inbegrip van Rusland en Israël?

Er komen spannende tijden. De regeringen van de westerse landen kunnen de enorme problemen niet meer aan omdat ze gedwongen zijn politiek correct te denken en te handelen…. (meer lezen: LINK)

ENGLISH TEXTS


   © Juliaan Van Acker 2024